ALS ELECTORS DE LAUZES

Eron tres que volian la Jana
Foèron dos que l’ ajèron pas.
Electors de Lauzés, se vos plai escusatz
Se dins vòstre canton veni metre lo nas
De vos dire dos mots fasi lo sacrifici
Se meti per vos, tot mon esprit al suplici
Sentètz-me qualque grat, d’ una tala favor
E denhatz un brigal, m’ escotar sans umor
De matin o de ser, io n’ ai la certituda
De mos bons procedats, counestrès l’ estenduda.
Dins vòstra environa, tres Mossurs coma cal
Vòlon èstre portats al conselh general.
Cresètz me, ne donètz jamai vòstre sufrage
Sans aver, de cadun, sospesat lo lengatge.
L’ un vos ditz « soi lo filh de papà Guilhaumet,
la natura, es vertat, m’ a daissat pichonet
Un bèl òme, totjorn, plai a la paisantalha,
Qualques poces de mai, arrengaria ma talha
Per parèstre plus grand, n’ auria pas besonh
Dels talons als solièrs, de capèl naut sul front
Soi pas d’un nòble sang, car lo filh de ma maire
Es lo pichon nebot de Petrus l’ Escorgaire.
Autres còp, lo papet plantava lo tabat,
Caçava los limaçoun, la tòra, l’ escarbat
Mès la fortuna agara, me combla de careças,
Frequenti los castèls, abòrdi las las contessas
Soi bien ambe Joachim
Possedi l’ amistat del Prefet, qualque còp
Als deputats del Lot, pòdi far l’ acolada
De la lei, entre nos, pòrti la cotèla
Se vos m’ i portatz pas, tremblatz, bogres, tremblatz
Contatz a còp segur qu’ ande ma daga
Pel ventre, sans pietat, vos farai « ziga-zaga ».
E vòstra ama, passant per aquel trauc
De suita partirà per anar qual sap ont ! »
Del pus lonh que vos vei, composant son visatge
L’ autre de vòstra voès damanda l’ eritatge.
« Adissiatz Jaquinèl, coment vai la santat ?
La femna, coment vai ? Es totjorn envelhada ?

Ai vista la neneta, es escarrabilhada
E lo papà Teston ? A totjorn l’ èlh vidorn ?
Non me conessias pas ? - n’ ai pas aquel onor
Non me conetrètz. Soi l’ amic de Sulpici
Aquel que sap tan plan embrolhar la justiça
Sabi pas lo latin, l’ alemand ni l’ anglés
De parlar francament, ni tròp plan, lo francés
Mès aimi, del tabat, a chucar la fumada
aimi plan lo cafè, surtot l’aiga sucrada
aimi atanben los flors, las ròsas
Dundespèi pauc de temps, un ottrait son per io.
Los ròsas, per malur an totjorn qualqu’ espinas
Una, i a pas plan temps me foissèt l’esquina
Io la volia culhir, charmat de sa frescura.
Cap de Diu, me calguèt countots de l’ audor
Ambe mai de succès, me dòni a la cultura.
E las bèlas de nèt me plason.
Lorsque dins mon jardin, modestas, sos esclats
Vènon sul jorn falit estallar lor veritat
En fin, las d’ arrosar aquelas flors tan bèlas
Me ’n vau al firmament visitar las estèlas
M’ assèti sul carriòl, possi dret al lugan,
D’ aqui vau estirar la coeta del canhòt.
Del lion en passant òm vei la folsiquera
Reçabon ma visita ; arredut e rossat
M’ estendi tot de long sul carri demargat.
Ara sabètz qual soi, serètz tròp rasonable
per non pas m’ i onorar d’ un vòte favorable. »
Lo tresieme enfin (?), es un crane gojat
Polit òme, sang diu, superbament plantat
De larges favorits ombratjan sa figura
A dos mèstres de naut, vint poces de carrura
L’ òm diria l’ omenàs que de monstres divèrs
Dins lo temps reculat purgava l’univèrs.
O milhor, se volètz, aquel famos gendarma
Qu’ am las dents d’ un saumèl metia pertot l’ alarma
D’un ton dur, qu’ adocis un sorire forçat
Ò ! l’ amic vos ditz, « Me pòrti candidat
Al conselh general. Nascut dins la garrosta
Io ne m’amusi pas a jogar al besiga
Dels monstres plan missants se livra lo canton
Fasi permo las dents al rainal, al tacon
De per un gaiblatras derrengui la geneta
Dins un trauc de paret atrapi la belòta
Per comba e per pèg, galòpi lo foinat
Per io, dins son terié tot tais es enfumat
Ambe fruit qualque còp al duc fasi la caça.
Demonti lo falcon, lo luguet e l’ agaça.
De retorn a l’ ostal, aganit, esconze,
Per un plat de l’entilhas, vendria mon drech d’ ainat
Bò cal dire, en passant, aimi bèl còp las tripas
Me cresi sans parelh per culotar las pipas
N’ ai pas alprès dels grands bèl còp de proteccion
Mais n’ ondure mès pas lui debers you
Car se qualqu’ un volia vos traucar la bedéno,
Mon punhet, al besonh, los sortiria de pena
Ainsi, Jan sans rason farètz pas lo mutin
E l’ urna per io mettrètz un bulletin. »
Cal creire, electors, tropa febla e credula
Lo nenet, lo sabent o lo parent d’ Ercula
Lo nene es missant, qu’ entendrà çò que vòl
E se met en furor, vos troçarà lo còl
Lo sabent es calin, vos tendrà bona mina
Mès dins vòstre jardin vendrà tirar la mina
Se jos vòstresrosièr, entrovay qualquas flors
Paure de vos, sètz perdut nom d’ un Diu
L’ Erculas es enchipros, pòt d’ un còp de maluca
Dins un moment d’ umor vos far sonar la crusca
Coment vos dire ? Serètz totjorn toundrit,
Enfin, d’ aquelses tres, qual portariatz ?
DEGUN