LOU PEILLOROT : Docteur Boissel

, par Claude Vertut

LOU PEILLOROT
Lou ser ol countou, Docteur Boissel, 1935.

Pels dé lèbrés, pels dé lopins !
Oqui, lou mertsant dé misèro,
Crompi ço qué bal lou pus mins,
As dé lo peillo, cousinièro ?

Et, corgat coum’un osicot,
En engrunant so ritoumello,
Tus lus ans, nostré peillorot
Tomo coummo lo biroundello.

Traous fogots, m’onabi sorra,
Quand lou sobioï dins lou bilatsé,
Dé pooù dé mé fa n’empourta,
Coummo lus qué n’èren pas satsés.

Semble qu’entendi lo Mioun
Hélas, yo bien dé ten qué morto),
Toléoù qué n’èro pas trop loua,
L’y diré del pas dé lo porto.

Anen ! dintro, grand couquinard,
L’a toutsours to falso roumano,
Oun lo lioùro faï mas très quarts
Quand coïdé lo peillo dé lano ?

Et patati et patata,
En ottenden lou comorado,
Qué counessio bien soun offa,
Gognabo l’ortsen, o corrado.

Et l’o pooùsat, lou biel copcl,
Porto pus lou sat sus l’esquino,
Lou peillorot o soun costel
Et dins so bello auto, comino.

Lou ser ol contou, Docteur Boissel, 1935.

Pels dé lèbrés, pels dé lopins !
Oqui, lou mertsant dé misèro,
Crompi ço qué bal lou pus mins,
As dé lo peillo, cousinièro ?

Et, corgat coum’un osicot,
En engrunant so ritoumello,
Tus lus ans, nostré peillorot
Tomo coummo lo biroundello.

Traous fogots, m’onabi sorra,
Quand lou sobioï dins lou bilatsé,
Dé pooù dé mé fa n’empourta,
Coummo lus qué n’èren pas satsés.

Semble qu’entendi lo Mioun
Hélas, yo bien dé ten qué morto),
Toléoù qué n’èro pas trop loua,
L’y diré del pas dé lo porto.

Anen ! dintro, grand couquinard,
L’a toutsours to falso roumano,
Oun lo lioùro faï mas très quarts
Quand coïdé lo peillo dé lano ?

Et patati et patata,
En ottenden lou comorado,
Qué counessio bien soun offa,
Gognabo l’ortsen, o corrado.

Et l’o pooùsat, lou biel copcl,
Porto pus lou sat sus l’esquino,
Lou peillorot o soun costel
Et dins so bello auto, comino.