Lou Counsél Dey Rats

, par Silvia

LOU COUNSÉL DEY RATS

Un bièl cat
Din so bido obio tuat
E montsat.
Tontsès dè rats
Qué l’oppėlabou Croquo-Rats.
Rats dė grogné, rats grioûlés, rats dė cabo
Tout l’y possabo
E din soun béntrê s’én onabo.
Tos espooûrit,
Lus obio talomén ésclorcit,
E sė qualqu’un, o léstourdido,
Qu’ooûzabou plus ona cossa lour bido ;
Sèro borrat
Din qualqu& tfapoù quotsės qu’uno sourtido.
Ero ooûblitsat
Guél è so sujto
Dél’y tsuna coumo ’in érmito.
Enfin nostré biėl cat
Per so fnėsso èro to rénoummat
Que din l’êsprit dėl poplé misérablé,

47
N’ero pa’n cat, mès èro’n diablě.
Un cot pourtan oquėl cotas,
Dè biotrể soul sé troubén las,
Monto dè nèt su lo tèodlado
On l’intènciou bien orréstado
Dë fa ino fi. :
Bouillo régla soun moridatsé
Onbė lo cato d’un bèzi.
Mès pėnden que, seloun l’usatsé,
Nostre nobis fooû lour topatse,
Tout loüu réstan dél poplé rat
Din lo couşino,
O lo sourdino,
S’en ès onat.
Cadun sé plaço
Près dėl colėl, :
Toutsës o masso
Tènou counsėl.
D’un sor to tristé
Cal ol pu bist
Trouba’in ofa
Pėr sé tira
Cado murguėto
Parlo è coqueto,
Cado totou
Dis so rosqu.
Sou paş d’occordi
Sus cat d’éntsin,
E lou méscordi
S’én bo boun trin.
Tsès ! qual romatsé !
Tsès ! qual topatsé !
Mès lou douyèn
Ou’es lou pu satsé
El pus oncièn,
Dé su lo taoalo
Prénd lo poraoûlo
Toutsés fooû tsut,

L’y o plus de brut,
Ie Mous omits, ço lour fèt, m’és béngudo uno idėio,
« Qué tout sėgur n’ès pas uno rizèio,
« E que mė’porėt plo lou mouyèn lou pu bou
Pér troumpa nostrè cat, lou mėtrẻ o lo rosóu :
« Cos qu’on lou fiol rėtor d’uno brabo counóuillo,
Pėndén que dourmiro près dėl fiot ol contou,
« L’y ’stoquèssén ol col uno brabo gongouillo ;
« D’oquėl biay sen sėgurs dė toutsour l’y ’scopa,
« Car tòlèou qu’entèndren l’ėsquilou tintina
Cadun pouyro, son tombour ni troumpèto,
« Préndrẻ cotsèt lou comi d’éşcompéto :
« E, con nostr’ènémit sério cént cot pu fi,
« Oouréėn toutsour lou témp dé l’y poudé futsi
E dé nous èstréma dons oų trés piès tsous tèrro
« Obon qué guél siasquo portit én guèrro. »
Bravo ! bravo ! coy bien porlat,
Ço réspoundèt lou counsėl énpénat,
Bibo l’ douyèn ! guėl soul èro copablė
Dė tsouga l’ tour ond oquél diablé.
Opploudisséméntş fats,
Coumplimėnts oçcobats,
Nostrè douyèn, dé sų lo taoûlo,
Prénguèt énquèro lo poraoulo ;
Sotsissio plus quė dé cooûzi
Lou pus odrétlè lou pu fi, :
Aoûtromén dit, lou pus copablé
D’éstoqua lou grélot o lo bourro dêl diablé :
Oquèro oqui lou pouèn.
 Qúal séro’quo fėt lou douyèn.
Noun pas yèðû,.ço fèt un ; nimay yèoû, ço fèt l’aoûtré ;
« E pérqué yèoû pulėoû qu’un aoûtré ?
Ço réspoundėt lou troisiėmé nounmat,
qué l’y angué qu boydro, mè pér iou, l’agé fiquo,
« Démori din moun trąo ; oqui mo poulitiquo. »
Finalomễn s’én troubét cat,
Din tout’oquélo souciétat,
Pér ona ’ytal, o l’éstourdido.

Risqua so pèl omay so bido.
Bouy, moussu lou douyèn, qu’o séro bostr’hounour,
Ço cridèt un ruzat, dirooû qualquẻ tsour
Qu’ocos o bostr’oltèsso
« Quẻ sė dèou lou solut de, touto nostréspėço ;
Qualo glorio pěr bous ?-
 Bouy rémèrci bèlcot dé bostro poulitèsso,
Rèspoundèt lou douyèn d’un ayre doucèrous,
Mès, o moun atsè,
Ton de couratsė
Serio pas satsé.
Sus, oquél dit, z’obès bě dèbinat,
Nostres rotous pèrdóu potiėnço ;
E sons obé rés décidat
Toutsés o l’unonimitat
Bistomėn lèbou lo sèénço
Lofountaino nọuy dis
Qu’oquèro oytal, din soun poys,
Què lu moyntsés
E lus cononntsés
Tégnoon čounsėl sus lours offas
Né porlabou bè prou, mè lu reglabou pas,
E sons obe fat rès quitabou lossémblado.
Proubablomén,
L’y obio pas d’oquél temp
De dėputats o lo’crombado.